اطلاعات کلی:
باسمه تعالی و بذکر ولیه
گوشه ای از مباحث پیش رو در دروس مهدویّت:
نیاز انسان به وجود مقدّس یک عالِم و مربّی الاهی، یکی از نیازهای اوّلیّه فطری اوست. همه انسان ها با توجّه به شانی که در خلقت دارند و خصوصیّاتی که خدای متعال برای آن ها قرار داده است، دغدغه هایی دارند و اوّلین آن دغدغه ها، دغدغه های معرفتی است. که از کجا آمده ایم؟ برای چه آمده ایم؟ به کجا می خواهیم برویم؟ تا آنجا که می توان گفت هر کسی در طول شبانه روز، در تنهایی خویش، لحظاتی با این دغدغه مواجه می شود. اگر به این دغدغه معرفتی انسان پاسخی داده نشود، او با حسرت و چشم به راه زندگی می کند و با همان حسرت از این طرف چشم بسته و در آن طرف چشم می گشاید؛ ولی چه فایده!
از دیگر نیازهای فطری انسان که هر کسی با تمام وجود تمنّای آن را دارد، امنیّت و سکینه است. نیاز به آرامش و امنیّت در زندگی انسان ها آن قدر شدید است که همه برای رسیدن به آن تلاش می کنند و خواسته یا ناخواسته، از صبح تا شام به دنبال تامین این نیازها در آمد و شد هستند تا امکاناتی را فراهم کنند که احساس امنیّت و سکینه و آرامش را برایشان به ارمغان بیاورد.
در فرهنگ شیعی، بنا بر دلایل متعدّد آن جایی که آن معرفت و امنیّت و سکینه برای انسان حاصل می شود، ولایت ولی الله است. یعنی حضور فعّال وجود مقدّس ولی الله در باطن انسان. بنابراین، نیل به ارتباط با ساحت مقدّس ولی الله (صلوات الله علیه) تکلیفی است که گریزی از آن نیست. اگر این ارتباط و اتّصال و این بروز و ظهور در فرد اتّفاق بیفتد، آن همه برای وی حاصل می شود و اگر در جمع اتّفاق بیفتد، برای همه حاصل می شود.
فضیل بن یسار گوید: از امام باقر (علیه السلام) شنیدم که فرمود:
هر که بمیرد و امامی نداشته باشد، به مرگ جاهلیّت مرده است و هر که بمیرد در حالی که امام خویش را بشناسد، این امر پیش افتد یا تاخیر افتد، به حال او ضرری نمی رساند و هر که بمیرد در حالی که او شناسای امامش باشد مانند کسی است که به همراه قائم (علیه السلام) در خیمه اش باشد.
و این است معنای مجملی از واژه مهدویّت در این زمان.
نکته‌های طلایی برای بهره‌مندی بیشتر از حضور ولایی حضرت
- فجر
- وتر
- جمعه
- نیمه شعبان
- شب‌های قدر
- نوروز
- همه جا حتی در وجود خودمان
- عین‌الحیاة (چشمۀ زندگانی)
- قبله و کعبه
- نماز
